Ooit een maandagmorgenauto gehad? Nou ik wel en dat is erg. Dat soort auto's krijg je als de werknemers van de autofabriek niet braaf ter kerke gaan op zondag, maar doen wat god verboden heeft, feesten en drinken tot diep in de nacht. De volgende dag (maandag !) zetten ze met de ogen nog half dicht een auto in elkaar. Mijn auto.

Bijna elke eerste maandag van de maand vierde hij zijn verjaardag met nog meer ellende. En denk niet dat je op een goed moment alles wel een keer gehad hebt, want het is niet te geloven uit hoeveel onderdelen een auto bestaat. Het stuur dat niet meer wilde draaien. Het gas dat midden op de van Brienenoordbrug de geest gaf enz enz. Komt dit vaker voor bij dit type vroeg ik de eerste keer aan de garage man. Nee ,zei hij dan, zelden, maar het kan gebeuren. En elke volgende keer leefde de garage man enorm mee, nee mevrouw, echt zeldzaam, gewoon pech, maar we maken het weer piekfijn in orde voor u. Of het niet teveel pech was vroeg ik, na de zoveelste keer. Nee, zei hij, zoveel pech is zeldzaam, maar het kan gebeuren. Enfin ik ben hem kwijt. Ingeruild bij de garage. Hoewel de auto inmiddels compleet nieuw was met alle vervangen onderdelen, kregen we er geen nieuwprijs  voor terug.

In de miniwereld komen miskopen ook regelmatig voor. Verkeerde behangetjes of stofjes, die thuis toch een andere kleur hebben dan je dacht. Ach dat is het risico van het vak. Met de meeste miskopen valt wel te leven. En behangetjes en stofjes kun je niet genoeg hebben. Ze komen altijd nog wel eens van pas. Een eenoptwaalf auto is natuurlijk anders, daar kan nooit zoveel mee mis gaan. Ik zag het al voor me een antieke auto, een paar mooie dames erbij met een knappe chauffeur hmm....dat wordt een leuk tafereel. Een bouwpakket gespot bij karweipost. De eerste Mercedes van zo rond 1900. De poppenhuisclub zag de doos en zei dat willen wij ook, laten we het  gezellig met zijn allen doen. Zogezegd, zo gedaan, maar zo makkelijk als het leek was het helaas niet. Dit pakket was waarschijnlijk bedacht op een maandagmorgen. Maar dat bleek pas later. 

Met manlief ,die dol is op antieke 1 op 1 auto’s bezocht ik het mercedes museum in Stuttgart om een paar fotos te maken, als geheugensteuntje voor de kleuren en de vorm.

Vol goede moed begonnen we en toen viel het tegen. De ontwerper had bedacht dat goedkoop hout meer winst opleverde, dus hoewel we wel eens per ongeluk iets braken, was dat niet nodig geweest, vanzelf brak het ook. Voor het schrijven van een duidelijke handleiding moet je goed uitgeslapen zijn en dat was teveel gevraagd op die maandagmorgen. Een overzicht van de onderdelen met nummers en een onduidelijke tekening was het enige wat we kregen. Een nummering zonder enige logica. Een wonder dat de bedenker nog tellen kon die ochtend.

Dus hebben we eerst alle nummers bij het passende onderdeel gezocht, en op het onderdeel zelf gezet. Nee, Wij zijn niet voor een gat te vangen. Daarna bedachten we dat het handiger was eerst te schilderen voor we het in elkaar zouden zetten, vooral als sommige onderdelen moeten kunnen blijven draaien. Maar ja, als je schildert zie je de nummers niet meer, dus wat hoorde nu ook al weer waar. ..

Soms werkten we apart van elkaar, dan weer gezamelijk. Dan bleek dat een ieder een eigen interpretatie had van de bijsluiter. We bemoedigden elkaar : Joh geen probleem zoals jij het doet, kan het ook. Totdat helemaal aan het eind, toen alle onderdelen al goed waren vast geplakt , bleek dat de wielen niet pasten of de deuren niet dicht konden. Loshalen en opnieuw beginnen.

Voor de zaken die we niet mooi vonden bedachten we een andere oplossing. De auto kreeg echte lampen en een mooie binnenbekleding. We zijn al meer dan een jaar bezig.

I. was de vlotste. Eerlijk is eerlijk. Zij is klaar . Echter ze heeft last van familieleden, die het willen bewonderen , het hoog in de lucht houden om alles goed te zien en dan laten vallen. I. kon weer overnieuw beginnen. En is ook al weer klaar. L. en ik hadden geen familie nodig. Laten vallen kunnen we heel goed zelf, desondanks zijn ook wij (bijna) klaar.

Een lid van de club deed niet mee, geen plaats voor een auto en geen affiniteit. Elke keer als we zaten te modderen kregen we hetzelfde liedje te horen. “Wat ben ik blij dat ik niet meedoe”. En niet even, nee, elke keer draaide ze die plaat tot aan het gaatje. Als we bijna tegen het plafond zaten van de frustratie, zette zij die tranentrekker nog een keer op. We hebben ernstig overwogen om de familie van I nog eens uit te nodigen en G. hoog in de lucht te laten bewonderen. Nou niet direkt gaan mailen van “je laat je vriendin toch niet expres vallen!! Nee natuurlijk niet. Ten eerste is het een grapje. Ten tweede is ze niet te tillen.

Er bestaan dus ook minimaandagauto's. We weten het zeker. En toch ,nu ze klaar zijn, staan ze daar maar mooi te pronken. We willen geen risico lopen. Dus verboden aan te raken, kijken mag. Met de lichtjes aan en de mooie dames en de stoere chauffeur een echte deftige zondagsauto. Van een maandagauto naar een zondagauto, het is zeldzaam, maar het kan gebeuren.

zie het resultaat hieronder

koffers laden

en rijden maar